Trzoda chlewna

W obliczu fatalnej sytuacji na rynku trzody chlewnej, samorząd rolniczy zwrócił się MRiRW o wsparcie dla producentów świń. Pomoc miałaby polegać na dołączeniu loch do płatności do zwierząt.

Liczba gospodarstw utrzymujących trzodę chlewną w Niemczech w listopadzie 2018 roku spadła do 22,4 tys. (-4,6% r/r). Pogłowie świń w Niemczech również spadało do 26,44 mln sztuk (-4,1% r/r).

Ostatnie w bieżącym roku spotkanie delegatów Kujawsko-Pomorskiej Izby Rolniczej w Przysieku zdominowała dyskusja na temat wieprzowiny i niepewnej przyszłości polskiej wsi. Jak czytamy w komunikacie KPIR, od ponad 4 lat samorząd rolniczy obserwuje degradację produkcji mięsa wieprzowego w Polsce. Ostatnie lata, to jednak tylko część dłuższego procesu. - Obecna sytuacja na rynku trzody chlewnej jest najtrudniejszą od 20 lat – stwierdził w trakcie dyskusji prezes Izby Ryszard Kierzek. 

Okres przejściowy zakazu kastracji prosiąt poniżej siódmego dnia życia bez znieczulenia został przedłużony w Niemczech o dwa lata.

Zdaniem szefa Podlaskiej Izby Rolniczej, hodowcy trzody chlewnej powinni otrzymywać dofinansowanie do swojej działalności. Tak się dzieje w przypadku hodowli bydła, owiec i kóz. W opinii Izby, potrzebne są regulacje prawne, które pozwolą na dołączenie loch do płatności do zwierząt.

Hodowla ras zwierząt gospodarskich ma na świecie ogromną tradycję. W Polsce jedną z najstarszych rodzimych ras świń, wyhodowanych w okolicach Puław już na początku XX-go wieku, jest rasa puławska, oficjalnie uznana w 1935 r. Charakteryzuje ją między innymi wysoka plenność, żywotność, a także wyjątkowa odporność na zmiany środowiskowe i stres. Jest ona doskonale przystosowana do polskich uwarunkowań środowiskowych, klimatycznych i glebowych. Obecnie na terenie kraju w chlewniach znajduje się zaledwie 1600 loch rasy puławskiej (głównie na Lubelszczyźnie), choć przed trzema dekadami hodowla tej rasy była rozpowszechniona w całej Polsce.

Czego w tym miesiącu dowiedzieliśmy się na temat chorób pustoszących hodowle trzody chlewnej na świecie? Czy epidemia ASF wciąż rozwija się w skali globalnej? Czy wirus afrykańskiego pomoru świń to jedyny patogen, jakiego należy się obecnie obawiać?

Kontrole w zakresie zdrowia zwierząt przeprowadzone w duńskich hodowlach trzody chlewnej wykazały bardzo dużo nieprawidłowości. W wyniku tych inspekcji, minister środowiska i żywności, Jakob Ellemann-Jensen, ogłosił, że w przyszłym roku tamtejsze służby zintensyfikują kontrole.

Na prośbę Głównego Lekarza Weterynarii wojewódzcy lekarze weterynarii prowadzą konsultacje wśród hodowców i producentów świń w sprawie urzędowego uwolnienia kolejnych regionów Polski od choroby Aujeszkyego u świń. Celem ww. konsultacji jest poznanie stanowiska sektora w przedmiotowej sprawie, w szczególności w związku ze spodziewanymi utrudnieniami w przemieszczaniu świń między regionami o różnym statusie epizootycznym w odniesieniu do tej choroby.

Dzisiaj Parlament Europejski zatwierdził nowe przepisy zakazujące profilaktycznego stosowania antybiotyków w rolnictwie. Nowe rozporządzenie wejdzie w życie w 2022 r. 

Trzy nowe ogniska klasycznego pomoru świń zostały potwierdzone na farmach przydomowych w stanie Ceará w Brazylii. 

Nadprodukcja i spadające ceny skupu żywca wieprzowego, na które nałożyły się rosnące ceny pasz nie są jedynym zmartwieniem producentów świń. Na przyszłe kształtowanie się sytuacji branży ma znaczący wpływ sytuacja związana z dalszym rozprzestrzenianiem się wirusa ASF w Chinach i Europie, wojny handlowe oraz Brexit.

W Danii stosowanie antybiotyków u zwierząt hodowlanych zostało ograniczone już czwarty rok z rzędu. Według danych z programu monitorującego DANMAP, całkowite zużycie spadło o około 3% w 2017 r. w porównaniu z rokiem poprzednim. Łącznie 100,9 t antybiotyków zostało wykorzystanych w hodowli zwierząt, donosi Food Institute of Danish Technical University (DTU). W latach 2013-2017 właściciele zwierząt domowych zmniejszyli zużycie antybiotyków o 14%.

Wszystkim zapewne znana mucha domowa (Musca domestica) to najpowszechniej występujący na świecie gatunek muchy. Prawdopodobnie wywodzi się z terenów środkowej Azji, skąd poszerzając swoje terytorium zadomowiła się prawie na całym świecie. Przez to, że historia tego gatunku jest tak samo długa jak gatunku ludzkiego, zaliczany jest on do gatunków synantropijnych tj. takich, które przystosowały się do życia w środowisku silnie przekształconym przez człowieka. Jest to także gatunek endofilny – taki, który cały swój cykl życiowy może zamknąć w bliskim otoczeniu człowieka. Mucha domowa występuje praktycznie wszędzie tam, gdzie człowiek. Przedstawicieli tego gatunku można spotkać w szpitalach, sklepach, restauracjach, na targach czy w gospodarstwach rolnych.