Pozostałe zwierzęta hodowlane

Dlaczego w szopkach bożonarodzeniowych mamy taki, a nie inny zestaw zwierząt? Czy karp na stole wigilijnym to stara tradycja? Wreszcie skąd u komercyjnego renifera czerwony nos? Na te pytania - i wiele innych - odpowiedzi szukają Martyna Frątczak i Piotr Tryjanowski, którzy każdego tygodnia serwują naszym Czytelnikom bardzo ciekawe publikacje. 

Spośród wszystkich stawonogów pszczoły odgrywają najistotniejszą rolę w gospodarce ludzkiej. Przede wszystkim są najważniejszymi owadami zapylającymi. Muszą stawiać czoła nieustannie zmieniającemu się światu i dostosowywać do środowisk, w których rosnący udział mają obszary silnie zurbanizowane i tereny intensywnego rolnictwa. Dodatkowo globalizacja, związany z nią przepływ ludzi oraz dóbr, przyczynia się do rozprzestrzeniania patogenów i pasożytów dziesiątkujących wiele pszczelich rodzin.

Jenot azjatycki jest gatunkiem pierwotnie występującym na Dalekim Wschodzie. Ze względu na swoje futro został sprowadzony do Europy w 1939 roku na europejską część Związku Radzieckiego. Jenot azjatycki jest gatunkiem szybko przystosowującym się do środowiska. Pomimo, iż zaliczany jest do zwierząt mięsożernych, można uznać go za gatunek wszystkożerny, co potwierdza budowa układu pokarmowego. W naturalnym środowisku przy niedoborze paszy mięsnej zastępuje ją paszą roślinną, potrafiąc dobrze wykorzystać białko roślinne, cukry, skrobię i włókno. Szybka ekspansja tego gatunku związana jest również z jego wysokim potencjałem rozrodczym.

W wielu miejscach na całym świecie, zwłaszcza tych, gdzie ludzie zmagają się z postępującym ociepleniem klimatu, od kilku dekad ponownie wzrasta znaczenie hodowli kóz. Stanowią one gatunek obdarzony cechami pozwalającymi im utrzymywać wydajność w ekstremalnych warunkach i przetwarzać nawet słabej jakości paszę w wartościowe mleko oraz mięso. Mogą stanowić bardzo cenny oręż w walce z globalnym ociepleniem i dostosowaniu produkcji zwierzęcej do nowych wyzwań.

W stadninie koni w Janowie Podlaskim odbyło się kolejne posiedzenie Rady ds. rozwoju hodowli koni w Polsce. Podczas wczorajszego spotkania omówione zostały założenia do strategii funkcjonowania spółek Skarbu Państwa zajmujących się hodowlą koni, propozycje działań toru wyścigów konnych na Służewcu i propozycje zmian w zakresie współpracy z Totalizatorem Sportowym. Przedstawione zostały także informacje Polskiego Związku Hodowców Koni o stanie hodowli koni różnych ras w Polsce.

Owce idealnie wpisują się w górski krajobraz polski, który nie jest kompletny bez widoku wypasanych owiec. Mimo tego w Polsce nie ma tradycji spożywania mięsa owiec. W naszym kraju utrzymywanych jest 36 ras owiec, nie są to tylko rasy obce, ale również rasy rodzime. Rasy rodzime objęte programem ochrony zasobów genetycznych to owca: cakiel podhalański, merynos odmiany barwnej, merynos polski w starym typie, czarnogłówka, kamieniecka, koridel, olkuska, pogórza, wielkopolska, wrzosówka, żelazieńska, polska owca górska odmiany barwnej. Owce są zwierzętami wszechstronnie użytkowanymi począwszy od produkcji mleka i mięsa skończywszy na wełnie i skórach.

Tradycja spożywania króliczego mięsa sięga epoki kamienia łupanego. Jako stała praktyka żywieniowa ustaliła się jednak tylko w niektórych regionach Europy, głównie w krajach śródziemnomorskich. Pomimo że jego rola w diecie współczesnego człowieka jest marginalna i stale się zmniejsza, królik nadal zajmuje unikalną pozycję w gastronomicznym dziedzictwie, często pojawiając się w potrawach świątecznych i lokalnych specjałach. Aby sprzedaż tego rodzaju mięsa przestała spadać, potrzeba jednak czegoś więcej niż tylko odniesienia do tradycji – w końcu mamy do czynienia ze zwierzęciem, które w zależności od kontekstu może być uznane za część inwentarza, zwierzynę łowną, uciążliwego szkodnika lub ukochane zwierzątko domowe.

- Trzeba zwiększyć dochodowość z hodowli koni. To jeden z wniosków z posiedzenia Rady ds. rozwoju hodowli koni w Polsce – podkreślił minister Jan Krzysztof Ardanowski po spotkaniu.

Jutro w Warszawie odbędzie się demonstracja organizowana przez Koalicję dla Zwierząt. Aktywiści domagają się m.in. utrzymania w projekcie nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt zakazu hodowli zwierząt futerkowych. Zbierają także podpisy pod petycją w tej sprawie kierowaną bezpośrednio do Jarosława Kaczyńskiego. 

Litewski oddział Stowarzyszenia Otwarte Klatki opublikował wyniki śledztwa na czterech fermach futrzarskich. Nagrania pokazują ranne, stłoczone norki, a nawet zwierzęta zjadane żywcem przez inne osobniki. Organizacja, idąc w ślady Polski, starała się będzie o wprowadzenie w kraju całkowitego zakazu hodowli zwierząt na futra.

Powstanie tytułowej rasy możemy zawdzięczać prof. Kamińskiemu. Prace hodowlane były prowadzone początkowo w roku 1950, w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Zootechniki w Chorzelowie, a od roku 1955 kontynuowane w Zakładzie Doświadczalnym Polskiej Akademii Nauk w Popielnie oraz w Jastrzębcu. Po wielu latach selekcji, w połowie lat osiemdziesiątych XX wieku, króliki popielniańskie uznano za rasę.

W związku z wczorajszą wypowiedzią ministra Jana Krzysztofa Ardanowskiego, który zapowiedział wycofanie się z zakazu hodowli zwierząt na futra i poddanie istniejących ferm certyfikacji, Stowarzyszenia Otwarte Klatki sformułowało stanowisko w tej sprawie.

Chów i hodowla zwierząt futerkowych podlega ciągłym zmianom i doskonaleniu. W dzisiejszych czasach zaczęto zwracać coraz większą uwagę nie tylko na cechy produkcyjne zwierząt, ale także na ich temperament.

Rasy rodzime koni w Polsce objęte są ochroną zasobów genetycznych. Celem tego jest utrzymanie ich różnorodności biologicznej poprzez zachowanie i zwiększenie liczebności populacji ras zagrożonych, utrzymanie na odpowiednim poziomie zmienności genetycznej oraz zachowanie specyficznych cech fenotypowych i genotypowych charakterystycznych dla danej rasy.