Z gospodarstwa

Niedawno minister rolnictwa zaprezentował projekt rozporządzenia w sprawie niektórych wymagań weterynaryjnych, jakie powinny być spełnione przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w tzw. rzeźniach rolniczych. To sposób resortu na deficyt rzeźni w niektórych regionach kraju. Pierwsze opinie na temat tego rozporządzenia są sceptyczne. Rodzą się pytania, skąd wziąć lekarzy weterynarii do nadzoru nad ubojem. Nowe przepisy nie zmienią też wiele w zakresie większej liczby punktów uboju bydła.

Coraz częściej słyszane są głosy o nieuniknionej suszy jaka nas czeka w najbliższych miesiącach. Prognozy pogody na zbliżające się tygodnie nie są optymistyczne.

W ciągu kilku ostatnich lat w woj. mazowieckim w sposób niekontrolowany wzrosła liczba bobrów. Rolnicy informują o zajmowaniu nowych terenów przez te zwierzęta oraz niszczeniu upraw, sadów, zadrzewień, grobli stawowych i dróg, przyczyniając się znacząco do do zwiększenia zagrożenia powodziowego.

Rolnicy z kujawsko-pomorskiego rozwijają hodowlę świń bez użycia GMO. Na razie to tylko 3 gospodarstwa, które dostarczają mięso do lokalnego zakładu, ale jak mówią hodowcy - opłaca się. Średnio za kilogram wyhodowanego w ten sposób tucznika otrzymują o złotówkę więcej niż wynoszą ceny rynkowe zwykłych świń.

W założeniach rolniczy handel detaliczny miał pozwalać rolnikom na wytwarzanie żywności we własnym gospodarstwie bez obowiązku spełniania wymogów higienicznych, jakie obowiązują przedsiębiorstwa produkujące żywność. Tymczasem rolnicy, którzy prowadzą rolniczy handel detaliczny, zgłaszają, iż podczas kontroli dokonywanych przez Inspekcję Weterynaryjną nie uwzględnia się zakresu prowadzonej działalności, wielkości produkcji oraz specyfiki tej produkcji. Zamiast stosowania uproszczonych wymagań higienicznych, oczekują spełnienia kryteriów jak dla podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa spożywcze

Pan Maciej z gminy Grzmiąca w woj. zachodniopomorskim jest młodym rolnikiem. Chce się rozwijać i budować swoją przyszłość poprzez pracę na gospodarstwie. Jego plany jak na razie krzyżują sąsiedzi, którzy obawiają się hodowli zwierząt i wszystkich konsekwencji z tym związanych. Wszak zainwestowali spore pieniądze w swoje domy jednorodzinne, a teraz ktoś próbuje im zakłócić sielankę, poprzez chęć prowadzenia produkcji zwierzęcej na niewielką skalę. To kolejny przykład coraz częściej spotykanego paradoksu, gdy na wsi rolnik staje się intruzem...

Były lata, jak na przykład w roku ubiegłym, że zakaz stosowania azotów do końca lutego nie wadziłby nikomu, bowiem srogi mróz mieliśmy jeszcze na początku marca i tak naprawdę nie było do końca jasne czy rzepaki w ogóle przezimowały i czy jest w ogóle sens sypać nawóz (10 marca 2018 roku opublikowaliśmy w tym dziale artykuł pt.: "Wyniki testu na przezimowanie rzepaku odmian: Rohan i Atora z pól w województwie lubuskim").

Budowa obwodnicy Szczecinka z pewnością cieszy kierowców. Tego typu inwestycje wydają się niezbędne z perspektywy dobra ogółu społeczeństwa. Niestety w tle tego przedsięwzięcia trwa dramat państwa Dubińców, którzy tracą dorobek swojego życia. Skarb Państwa nie zechciał wykupić ich gospodarstwa rolnego, a odszkodowanie, które otrzymali za zajęte pod budowę grunty, muszą wydawać na bieżące potrzeby. Powstająca droga przecięła ich gospodarstwo na dwie części, blokując dostęp do bazy paszowej dla hodowanego tam bydła mlecznego, poprzez co istnienie ich działalności rolniczej w takim kształcie praktycznie straciło sens.

- Mimo, że w niektórych regionach Polski plony były zbliżone do normalnych, a ceny minimalnie wzrosły, to przyrost ten został drastycznie zredukowany przez szalony wzrost kosztów. Wskutek tego dochód rolniczy w stosunku do roku ubiegłego zmalał – ocenia Tadeusz Szymańczak z Polskiego Związku Producentów Roślin Zbożowych. Poniżej prezentujemy kalkulacje opłacalności dla produktów rolniczych na 2019 rok. W zestawieniu ujęto wyliczenia dla: bobiku, buraka cukrowego, grochu, jęczmienia, kukurydzy na kiszonkę, kukurydzy na ziarno, łubinu, mleka, owsa, pszenicy, pszenżyta, rzepaku, soi i żyta. 

Pan Grzegorz, rolnik z woj. świętokrzyskiego, chciał rozwijać swoje gospodarstwo poprzez budowę nowej chlewni pod produkcję tuczników. Początkowo postępowanie administracyjne dotyczące tej sprawy toczyło się po myśli rolnika z Korczyna. Problemy zaczęły się, gdy do głosu doszli okoliczni mieszkańcy, którzy obawiali się uciążliwości zapachowych i ostatecznie przyczynili się do zablokowania tego przedsięwzięcia. - Ja z moim sąsiadem jesteśmy traktowani jak trędowaci na wsi. Jak są żniwa, to wszyscy grillują albo jadą nad morze i patrzą na nas jak na wariatów. My nie mamy wakacji, zwierzętami trzeba się zajmować całą dobę. Inni natomiast wezmą dopłaty, mają po dwa byczki i tak to rolnictwo u nas wygląda – mówi rozgoryczony hodowca.

Jednostkowy incydent to nie norma, jak próbuje nam wmówić zagraniczna konkurencja. 

Jak stwierdza Krzysztof Tołwiński, obecnie panujący system sprzyja patologiom jakie obserwowaliśmy w ubojni bydła w Ostrowi Mazowieckiej, a wyłuszczone zostały przez stację TVN. W jego opinii w Polsce może dochodzić do uboju ok. 300 tys. urazowego bydła rocznie. To ogromny biznes, który ulokował się w szarej strefie. Tołwiński pyta, co rolnik ma zrobić z krową ze złamaną kończyną, której mięso jest w pełnowartościowe? Pozostaje jedynie telefon do handlarza i sprzedaż zwierzęcia po kosztach, ponieważ w Polsce nie funkcjonuje mechanizm uboju sanitarnego, który zapewniłby uczciwe reguły gry w tym zakresie. 

Praca na roli nie jest łatwym zajęciem. Rolnik wykonuje swoją pracę 24 godziny na dobę przez 365 dni w roku, wkładając w to wszystkie siły. Zarządzanie prowadzonym gospodarstwem wymaga nieustannej ciężkiej pracy zarówno fizycznej, jak i umysłowej. Ustawodawca nie przewidział dla tej grupy zawodowej rozwiązań w postaci zastępstw w okresie choroby czy urlopu. Czy to nie są wystarczające argumenty pozwalające na wdrożenie regulacji prawnych, które pozwolą rolnikowi wcześniej udać się na zasłużoną emeryturę?

Przeważnie około połowy lutego (jeśli nie zalega pokrywa śnieżna) na polach robi się chwilowy ruch. Rolnicy wysiewają nawozy potasowe i siarkowo-magnezowe, by te odpowiednio wcześnie przeszły do formy dostępnej dla ozimin, które nie wybaczają braku w glebie tych niezwykle ważnych makroskładników.