Szczepionka przeciwko paciorkowcom będzie dostępna szybciej niż można było się spodziewać. Naukowcy z niemieckiego Instytutu Maxa Plancka twierdzą, że mogą zaprezentować tę szczepionkę już w najbliższej przyszłości. Paciorkowce powodują poważne problemy w hodowli trzody chlewnej. Wobec braku skutecznej szczepionki, leczenie przeciwko bakteriom odbywa się obecnie głównie za pomocą antybiotyków.

 

Ochrona dla ludzi i zwierząt

 

Instytut Maxa Plancka z Golm-Poczdam (na południowy zachód od Berlina) ogłasza na swojej stronie internetowej, że osiągnieto pierwsze sukcesy w opracowaniu szczepionki przeciwko paciorkowcom. Wobec braku skutecznych szczepionek przeciwko bakteriom, chore świnie są obecnie często leczone antybiotykami. To może się wkrótce zmienić. 

 

Naukowcy z Instytutu Maxa Plancka twierdzą, że są blisko wprowadzenia na rynek szczepionki. Udało im się rozdzielić łańcuchy cukrowe odpowiadające wzorom czterech głównych wariantów bakterii. Według Instytutu Maxa Plancka jest to ważny pierwszy krok w rozwoju szczepionek glikokoniugatowych przeciwko Streptococcus suis. - Chemicznie możemy naśladować odpowiednie struktury cukrowe patogenów, takich jak Streptococcus suis - pisze profesor Seeberger na stronie internetowej Instytutu Maxa Plancka.

 

W kolejnym etapie badań świnie zostaną zaszczepione różnymi szczepionkami w celu określenia skuteczności. Będą one później chronić przede wszystkim zwierzęta, ale także ludzi pracujących w przemyśle trzody chlewnej, jednocześnie ograniczając stosowanie antybiotyków.

 

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenie stawów

 

Według Animal Health Service (GD) paciorkowce są jedną z najpowszechniejszych bakterii u świń. Znanych jest wiele typów paciorkowców. Najważniejszym gatunkiem jest „Streptococcus suis”. Znanych jest co najmniej 35 różnych typów tego gatunku. Streptococci mogą powodować objawy choroby w każdym miejscu ciała we wszystkich rodzajach narządów. Najbardziej znanymi objawami są zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenie stawów. Ponadto bakterie mogą powodować zatrucie krwi (z nagłą śmiercią), zapalenie płuc, zapalenie zastawek serca, inne infekcje i poronienia.

 

Według GD prawie wszystkie świnie są zakażone jednym lub kilkoma typami paciorkowców, zwykle bez objawów choroby. Przyczyny choroby tkwią w: złośliwości danej bakterii, wprowadzeniu nowego typu (poprzez zakup świń), gorszej odporności, nierównych podłogach, przemieszczaniu się prosiąt, przepełnieniu w chlewni, walkach, itd.

 

Uszkodzenia wywołane przez paciorkowce są rozległe

 

W normalnych sytuacjach paciorkowce występują w przednich drogach oddechowych (nos, migdałki), jelitach i drogach rodnych. Zdecydowanie najważniejsza forma przenoszenia bakterii zachodzi przez świnie (kontakt nos - nos). Infekcja może być również przenoszona przez inne zwierzęta, takie jak muchy, myszy, psy, koty, ptaki i ludzie.

 

Prosięta są zakażane tymi bakteriami podczas porodu i bezpośrednio po nim, po czym bakterie kolonizują się w organizmie. Jeśli warunki higieniczne są dobre, a siara zawiera przeciwciała, zwykle nie ma objawów klinicznych. W niekorzystnych dla świni warunkach bakterie mogą nagle gwałtownie się rozmnażać. Bakterie mogą łatwo przenosić się do wszystkich rodzajów narządów wraz z krwią, po czym ujawniają się charakterystyczne objawy.

 

Uszkodzenia wywołane przez paciorkowce są rozległe. Około 3-5 procent świń wykazuje objawy, zwykle w postaci kulawizny lub zapalenia opon mózgowych. Około połowa prosiąt z zapaleniem opon mózgowych umiera. Streptococci są wymieniane jako (współ) przyczyna w prawie połowie wszystkich wyników sekcji zwłok. W wielu gospodarstwach prosięta są leczone profilaktycznie wkrótce po urodzeniu. Według GD jest to obecnie mniej pożądane w związku z polityką ograniczania stosowania antybiotyków.

 

 

Źródła: Max-Planck-Institut, Animal Health Service, Pig Business