USD -
4.0474
EUR -
4.3323
GBP -
5.0670
DKK -
0.5808
Ochrona fungicydowa roślin w tym roku może mieć największy wpływ na wielkość uzyskanych plonów. Dobre zaopatrzenie w wodę sprzyja optymalnemu rozwojowi roślin, ale zwiększa także presję chorób grzybowych. Pojawiająca się w wielu miejscach faza liścia flagowego w zbożach to czas na kolejny zabieg fungicydowy.
Każdy sezon wegetacyjny jest inny, ale takiego jak ten nie pamięta nikt. Przyspieszona wegetacja o 3-4 tygodnie spowodowała niespotykane dotąd ekspresowe przechodzenie faz przez rośliny i nawarstwienie się zabiegów ochronnych. Trwające ochłodzenie nieco wyhamuje tempo wegetacji, ale najwcześniejsze odmiany pszenic na południu polski zaczynają się kłosić! W pozostałych częściach kraju i na odmianach o standardowej wczesności w większości występuje faza liścia podflagowego i flagowego. Jest to najważniejszy organ pszenicy w kontekście prowadzenia fotosyntezy, ponieważ odpowiada za gromadzenie ponad 40 – 50 % asymilatów.
Kto ochroni przed chorobami – ten wygra
Przy odpowiednim zaopatrzeniu roślin w wodę w tym roku, największe znaczenie dla utrzymania potencjału plonowania będzie miała kontrola chorób grzybowych. Każde uszkodzenie liści przez rozwój patogenów, skutkujące zmniejszeniem powierzchni asymilacyjnej będzie prowadziło do obniżki plonu. Septorioza paskowana – jedna z najniebezpieczniejszych chorób liści w tej fazie zbóż to największe zagrożenie, z powodu utajonego rozwoju początkowego. Od momentu infekcji, do pojawienia się widocznych symptomów w postaci żółknących a następnie zasychających plam z czarnymi punkcikami może minąć około 3 tygodnie. Zatem walkę z tą chorobą należy podejmować zapobiegawczo. Wysoka wilgotność i temperatury w dzień będą sprzyjały w dalszej części wegetacji rozwojowi rdzy brunatnej, brunatnej plamistości liści, oraz dodatkowo na jęczmieniu paskowanej plamistości liści. Choroby te stanowią największe zagrożenie dla liścia flagowego i podflagowego zbóż.
Fot.1. Skuteczność ochrony fungicydowej przesądzi w tym roku o wysokości i jakości plonów
Cel to nieprzerwana ochrona
Wykonanie zabiegu T2 zależy od fazy rozwojowej rośliny, ale w większości przypadków powinna decydować presja chorób oraz czas, który upłynął od poprzedniego zabiegu. Od ułożenia się tych czynników będzie zależał także dobór środków. W zapobieganiu infekcji należy unikać długich okresów bez aktywnej ochrony fungicydowej. W zależności od użytych preparatów w zabiegu T1, chroni on rośliny przez 10-16 dni. Po tym czasie należy wykonać zabieg T2. W tym czasie rośliny mogą znajdować się w różnym stadium rozwojowym. W tym roku przez galopującą wegetację, część zabiegów była wykonywana bardzo wcześnie i czas na zabieg T2 może wypaść prędzej niż na w pełni rozwinięty liść flagowy. W takim wypadku najlepiej będzie zastosować fungicydy systemiczne, które będą krążyły w sokach roślin i chroniły nowe przyrosty. Pod tym względem najskuteczniejszy jest benzowindyflupyr znany także pod handlową nazwą Solatenol w produktach Elatus Era i Elatus Plus. W przypadku gdy zabieg T1 był spóźniony i po upływie 2 tygodni od zabiegu rośliny będą znajdować się w fazie w pełni rozwiniętego liścia flagowego, można zastosować szereg fungicydów translaminarnych, kontaktowych i systemicznych, które w mniejszym stopniu ulegają dystrybucji w tkankach roślin. Wówczas priorytetem jest bardzo dobre pokrycie cieczą roślin, aby zapewnić ochronę każdej części roślin. Liść flagowy będzie służył roślinie do końca jej wegetacji, dlatego jeśli nieplanowany jest zabieg T3, wówczas warto sięgnąć po produkty z wyższej półki zapewniające jak najdłuższy okres działania. Nowa substancja fungicydowa – fenpikoksamid zarejestrowana pod nazwą Inatreq wykazuje działanie zapobiegawcze przeciwko chorobom nawet do 6 tygodni, dlatego w mieszaninie z triazolami może stanowić bardzo dobrą propozycję na zabieg T2. Na mniej wymagające plantacje można zastosować mieszaninę strobiluryn – np. azoksystrobiny z triazolem, np. z protiokonazolem lub tebukonazolem, które zapewnią ochronę na 14-21 dni. Coraz więcej szczepów septoriozy jest odporne na substancje z grupy strobiluryn, dlatego tam, gdzie już prędzej obserwowano niepełne działanie tej substancji, najlepiej zastosować w mieszaninie inne substancje np. z grupy SDHI.
Fot.2. Im krótsze przerwy pomiędzy zabiegami T1 i T2 tym mniejsze ryzyko infekcji.
Czy można jeszcze skracać?
W związku z optymalnym a wręcz czasami nadmiarowym zaopatrzeniem roślin w wodę występują obawy co do wylegania zbóż w późniejszym okresie. Czasu na wykonanie pierwszego zabiegu regulującego było niewiele, a warunki często nie sprzyjały, za sprawą niewielu słonecznych chwil, wymaganych do skutecznego działania wielu retardantów. Faza liścia flagowego to ostatni moment na skracanie dokłosia, czyli odcinka pędu od kłosa do ostatniego kolanka. Do dyspozycji w tym terminie pozostaje trineksapak etylu, jednak w znacznie niższych dawkach niż przy pierwszym zabiegu. Dawkę w granicach 35-75 g substancji czynnej należy stosować w zależności od czasu jaki pozostał do wykłoszenia się zbóż. Im bliżej kłoszenia, tym niższa dawka, a na tydzień przed pojawieniem się kłosów najlepiej zrezygnować z zabiegu skracania. Zbyt duża lub późna dawka regulatora w tym okresie może skutkować zbytnim zesztywnieniem pochwy liściowej i problemami z wykłoszeniem. Do regulacji dokłosia można zastosować również etefon, który podany w połowie rozwiniętego liścia flagowego pozytywnie wpływa na masę tysiąca nasion, poprzez przekierowanie asymilatów z wydłużanie pędu, do wypełniania nasion.
