Grypa ptaków – doświadczenia amerykańskie

Dynamicznie  rozwijająca się  sytuacja epidemiologiczna związana z występowaniem wysoce zjadliwego wirusa grypy ptaków w stadach drobiu w Europie zmusza władze weterynaryjne oraz producentów, do podejmowania środków zapobiegających. Niezwykle istotne, są  przepisy i zalecenia związane z likwidacją stad zakażonych, z przemieszczaniem  się drobiu i produktów pochodzenia zwierzęcego w obrębie stref objętych ograniczeniami, a także zakres stosowanej bioasekuracji. Niemniej, działania te zawsze będą budzić wątpliwości, co do ich skuteczności.

Unijne prawo dość precyzyjnie reguluje kwestie stosowania procedur ograniczania dalszego szerzenia się wirusa grypy ptaków. Warto jednak spojrzeć na obecne zmagania europejskich władz weterynaryjnych i producentów drobiu przez pryzmat wcześniejszych, negatywnych doświadczeń amerykańskiego sektora drobiarskiego.

Epidemia grypy ptaków w Ameryce Północnej w 2015 r. przyniosła ogromne straty  w pogłowiu drobiu. Dane USDA  wskazują, że od połowy grudnia 2014 r. do końca maja 2015 r. zniszczono blisko 7 mln indyków w Stanach Zjednoczonych (6% pogłowia) i ponad 40 mln niosek i odchowanych ptaków (odpowiednio 9 proc. i 13 proc. populacji). Amerykańska branża drobiarska dość szybko i zdecydowanie zareagowała na pojawiające się ogniska grypy ptaków stosując pięć najważniejszych kroków: poczynając od kwarantanny, poprzez eliminację stad, monitoring, dezynfekcję aż do testów potwierdzających, że farma drobiu jest wolna od grypy ptaków. Standardem, podobnie jak w Europie, było tworzenie specjalnego, dziesięciokilometrowego obszaru kontrolnego (strefa zakażona i buforowa). Wartą uwagi procedurą realizowaną w ramach amerykańskiego Krajowego Programu Doskonalenia Drobiu (NPIP) było  objęcie wszystkich stad rutynowym badaniem  przed ubojem, co miało na celu przeciwdziałanie transportowaniu stad rozsiewających wirusa grypy ptaków. W przypadku stwierdzenia, że stado zarażone jest wirusem HPAI, wszystkie osobniki  w danym obiekcie (fermie) były poddawane humanitarnej eutanazji oraz – co raczej niespotykane w Europie -  kompostowaniu na fermie.

Źródło: KIPDiP