USD -
3.9415
EUR -
4.2773
GBP -
5.0709
DKK -
0.5732
Zwierzęta wymienione w tytule łączy tak naprawdę niewiele. Jednak to one stanowią odnośnik do recenzowanych przez nas gier. Tym razem bliżej przyglądamy się grom pochodzącym z wydawnictwa „Nasza Księgarnia”. Oczywiście kluczową kwestą wyboru było pojawienie się w grze elementu zoologicznego, wszak zwierzęta stanowią naszą pasje. Uważamy ponadto, że warto zarażać pasjami swoje i cudze dzieci, stąd od razu wyjaśnienie – dorośli polecają wybrane gry, lecz tak naprawdę są one przeznaczone dla dzieci od 4-tego i 5-tego roku życia.
Pierwszy gra nosi nazwę „Dziobaki” (kliknij). Dziobak (Ornithorhynchus anatinus), jest bardzo zagadkowym zwierzęciem, bo co to za ssak, który znosi jaja, jest jadowity, ma błonę pławną między placami oraz dziób podobny do ptaków blaszkodziobych. Uważa się go za swoiste ogniwo pośrednie między gadami, a ssakami, ponieważ łączy cechy tych obu grup systematycznych. Do cech ssaczych należą m.in. wydzielanie mleka (przez skórę, gdyż brak u niego właściwego gruczołu mlekowego), obecność przepony oraz futra, natomiast jego gadzie cechy to jajorodność oraz obecność jąder wewnątrz ciała. Przez wiele lat trwały dyskusje nad przynależnością systematyczną tego zwierzaka, ale ostatecznie został zaliczony do gromady ssaków, do wyodrębnionego rzędu stekowców (razem z kolczatkami). W grze „Dziobaki” każdy z graczy ma okazję do stworzenia własnej polany właśnie nie tylko z dziobakiem, ale także z kangurami, niedźwiedziami koala oraz lotopałankami karłowatymi. W trakcie rozgrywki jeden z graczy losuje ze swojego stosu kafelków jeden z nich i informuje każdego z graczy o tym jakie zwierzęta na nim widnieją. Następnie kolejni gracze szukają w swoich kafelkach takie samego i układają na plansz, na której powstaje łąka. Punkty zdobywa się za łąki z największą ilością osobników tego samego gatunku. Różnorodność biologiczna na mniejszym poziomie nie jest mile widziana w tej grze, ale jeśli uda nam się zamknąć na naszej łące wszystkie cztery gatunki, wtedy dostajemy dodatkowe punkty. Gra dość prosta, z dużą przewidywalnością rozgrywki oraz bez skomplikowanej instrukcji i szybka (średni czas rozgrywki trwa jakieś 20 minut), więc polecamy głownie dzieciom.
Kolejna na warsztat, a tak naprawdę stół, wskoczyła gra kooperacyjna „Rok w lesie: wiewiórka i gawron” i jak sam tytuł wskazuje, będziemy mieli do czynienia z dwójką tych zwierzaków. Wiewiórki są znane z tego, iż „chomikują” zapasy na zimę w różnych miejscach, podczas gdy gawrony, pomimo przynależności do tej samej grupy systematycznej co sójki czy sroki, raczej aktywnie poszukują jedzenie niż je gromadzą. Co ciekawe, badania z 2017 na wiewiórkach czarnych sugerują, że są w stanie grupować zdobyte zapasy na swego rodzaju podkategorie i odnosić je do skrytki, w której uprzednio już ukryły taką samą zdobycz, np. orzecha włoskiego. Trochę tak jak my segregujemy swoje zakupy po powrocie ze sklepu, do koszyczka wkładamy owoce, na półkę odkładamy mąkę i przyprawy etc. Tytuł daje możliwość gry w pojedynkę lub w grupie do czterech osób. Rozgrywka polega na gromadzeniu zapasów na zimę przez wiewiórkę i niedopuszczeniu gawrona do skrytek ze zgromadzonymi zapasami żołędzi. Poza faktem, że gra ma bardzo ciekawie rozbudowaną planszę z wystającym drzewem, na gałęziach którego umieszczamy gawrona, a skrytki, w której gromadzimy zapasy są wydrążonymi otworkami. Rozgrywkę wyznaczają trzy kości, jedna wyznacza ruchy gawrona, jedna chowania zapasów i jedna upływy czasu. W trakcie gry możemy zadecydować, czy zamykamy skrytkę, będzie zabezpieczona przed gawronem, ale nie będziemy mogli już tam gromadzić zapasów. Uważamy, że gra jest bardzo ciekawym pomysłem, zwłaszcza dla najmłodszych graczy, ze względu na fakt, iż jest kooperacyjna, nierywalizacyjna oraz posiada nietypowy wygląd planszy. Przy okazji rozgrywki można wyjaśnić dzieciom jak ważna w przyrodzie jest umiejętność zabezpieczania się na zimę, przekładając to np. na naukę oszczędzania finansów. Jeśli nie zrobisz tego umiejętnie, to jakiś „gawron” ci zabierze.
Mgr inż. Sandra Kaźmierczak
Prof. dr hab. Piotr Tryjanowski
Katedra Zoologii UP w Poznaniu
