USD -
3.9866
EUR -
4.2979
GBP -
4.9961
DKK -
0.5761
- Nowe międzynarodowe badanie przeprowadzone pod kierunkiem Uniwersytetu Michigan wykazało, że owoce i warzywa uprawiane w miejskich gospodarstwach i ogrodach pozostawiają ślad węglowy średnio sześciokrotnie większy niż produkty uprawiane konwencjonalnie – informuje Science.
Jednak kilka upraw miejskich pod pewnymi warunkami dorównywało rolnictwu konwencjonalnemu lub je przewyższało. Pomidory uprawiane na glebach działek miejskich na świeżym powietrzu charakteryzowały się niższą intensywnością emisji dwutlenku węgla niż pomidory uprawiane w konwencjonalnych szklarniach, podczas gdy różnica w emisji między rolnictwem konwencjonalnym a rolnictwem miejskim zniknęła w przypadku upraw transportowanych powietrzem, takich jak szparagi.
- Wyjątki ujawnione w naszym badaniu sugerują, że osoby zajmujące się rolnictwem miejskim mogą zmniejszyć swój wpływ na klimat, uprawiając rośliny, które zazwyczaj są uprawiane w szklarniach lub transportowane drogą powietrzną, a także wprowadzają zmiany w projekcie terenu i zarządzaniu – powiedział współautor badania Jason Hawes, doktorant w Szkole Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju UM. - Rolnictwo miejskie oferuje różnorodne korzyści społeczne, odżywcze i środowiskowe, co czyni je atrakcyjną cechą przyszłych zrównoważonych miast. Ta praca rzuca światło na sposoby zapewnienia, że rolnictwo miejskie przyniesie korzyści klimatowi, a także ludziom i miejscom służy – twierdzi Hawes.
Rolnictwo miejskie, czyli praktyka gospodarowania w miastach, staje się coraz bardziej popularne na całym świecie i jest reklamowane jako sposób na uczynienie miast i miejskich systemów żywnościowych bardziej zrównoważonymi. Według niektórych szacunków od 20% do 30% światowej populacji miejskiej zajmuje się jakąś formą rolnictwa miejskiego.
Pomimo mocnych dowodów na korzyści społeczne i żywieniowe rolnictwa miejskiego, jego ślad węglowy pozostaje niedostatecznie zbadany. Większość wcześniej opublikowanych badań skupiała się na zaawansowanych technologicznie i energochłonnych formach użytków rolnych – takich jak gospodarstwa pionowe i szklarnie na dachach – mimo że zdecydowana większość gospodarstw miejskich to gospodarstwa zdecydowanie niskotechnologiczne: rośliny uprawiane w glebie na otwartej przestrzeni działki.
Nowe badanie prowadzone pod kierunkiem UM, którego publikacja zaplanowana jest na 22 stycznia w czasopiśmie Nature Cities, miało na celu wypełnienie niektórych luk w wiedzy poprzez porównanie śladu węglowego żywności produkowanej w zakładach rolnictwa miejskiego o niskiej technologii z uprawami konwencjonalnymi. Wykorzystano w nim dane z 73 miejskich gospodarstw i ogrodów w pięciu krajach i jest to największe opublikowane badanie porównujące ślad węglowy rolnictwa miejskiego i konwencjonalnego.
Naukowcy obliczyli emisję gazów cieplarnianych
Analizie poddano trzy typy terenów rolnictwa miejskiego: gospodarstwa miejskie (profesjonalnie zarządzane i nastawione na produkcję żywności), ogrody indywidualne (małe działki zarządzane przez pojedynczych ogrodników) i ogrody zbiorowe (przestrzenie wspólne zarządzane przez grupy ogrodników).
Dla każdego miejsca naukowcy obliczyli emisję gazów cieplarnianych wpływających na klimat, związaną z materiałami i działalnością wykonywaną w gospodarstwie w całym okresie jego istnienia. Następnie porównano emisję wyrażoną w kilogramach równoważnika dwutlenku węgla na porcję żywności z żywnością wyprodukowaną konwencjonalnymi metodami.
Żywność produkowana w rolnictwie miejskim emitowała średnio 0,42 kilograma ekwiwalentu dwutlenku węgla na porcję, czyli sześciokrotnie więcej niż 0,07 kg CO 2 na porcję produktów uprawianych konwencjonalnie. - Oceniając rzeczywisty wkład i wyniki na terenach rolnictwa miejskiego, byliśmy w stanie przypisać wpływ zmiany klimatu na każdą porcję produktów – powiedział współautor badania Benjamin Goldstein, adiunkt w Szkole Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju UM. - Ten zbiór danych pokazuje, że rolnictwo miejskie charakteryzuje się wyższą emisją dwutlenku węgla na porcję owoców lub warzyw niż rolnictwo konwencjonalne – z kilkoma wyjątkami.
Joshua Newell, profesor i współdyrektor Centrum Zrównoważonych Systemów w SEAS, kierował częścią projektu na Uniwersytecie Michigan. Naukowcy z UM utworzyli międzynarodowy zespół współpracowników z uniwersytetów w pobliżu różnych miejsc uprawy żywności. Dziesięciu z tych współpracowników jest współautorami badania Nature Cities.
Rolnicy i ogrodnicy zajmujący się rolnictwem miejskim we Francji, Niemczech, Polsce, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych zostali zrekrutowani jako naukowcy-obywatele i korzystali z codziennych wpisów w dziennikach, aby rejestrować wkłady i zbiory z miejsc uprawy żywności przez cały sezon 2019.
Wkłady na tereny rolnictwa miejskiego można podzielić na trzy główne kategorie: infrastruktura (taka jak podwyższone grządki, na których uprawia się żywność lub ścieżki między działkami), zaopatrzenie (w tym kompost, nawozy, tkaniny chroniące przed chwastami i benzyna do maszyn) oraz nawadnianie woda.
Większość wpływów klimatycznych na gospodarstwa miejskie wynika z materiałów użytych do ich budowy – czyli infrastruktury – powiedział Goldstein. - Gospodarstwa te zwykle działają tylko przez kilka lat lub dekadę, więc gazy cieplarniane wykorzystywane do produkcji tych materiałów nie są efektywnie wykorzystywane. Z drugiej strony rolnictwo konwencjonalne jest bardzo wydajne i trudno z nim konkurować - dodał. - Na przykład w gospodarstwach konwencjonalnych często uprawia się jedną roślinę przy użyciu pestycydów i nawozów, co skutkuje większymi zbiorami i mniejszym śladem węglowym w porównaniu z gospodarstwami miejskimi – stwierdził Goldstein.
Źródło: Science
