Holenderski rząd zapłaci 1,5 mld euro za likwidację trzech tysięcy gospodarstw rolnych

Polityka antyrolnicza nabiera rozpędu. Unia Europejska zatwierdziła szeroko zakrojony program stopniowego wygaszania działalności dla hodowców zwierząt w Holandii. Pretekstem do wdrożenia programu jest ograniczenie emisji azotu przez gospodarstwa rolne.

 

Planowana redukcja inwentarza żywego w rolnictwie holenderskim może zostać społecznie zamortyzowana przez dwa obszerne pakiety pomocowe. Ponadto Komisja Europejska zatwierdziła obecnie rekompensatę państwową w wysokości 1,47 mld euro. Pieniądze zostaną przeznaczone na zakup nawet 3000 gospodarstw hodowlanych na obszarach Natura 2000 i trwałe ich zamknięcie. Celem rządu w Hadze jest masowe ograniczenieemisji azotu z rolnictwa na obszarach szczególnie zanieczyszczonych.

 

Komisja Europejska zatwierdziła dwa holenderskie programy „LBV” i „LBV plus”. W ramach programu LBV, którego wartość wynosi około 500 mln EUR, premie za wyjście są przyznawane w formie dotacji bezpośrednich. Mają one na celu zrekompensowanie do 100% strat poniesionych przez rolników, którzy trwale i nieodwracalnie likwidują swoje gospodarstwa mleczne, trzodowe lub drobiarskie. Producenci zobowiązują się nie wracać na ten sam kierunek produkcji zwierzęcej ani w Holandii, ani w żadnym innym państwie członkowskim UE.

 

Program LBV-plus o wartości 975 mln EUR jest dostępny dla gospodarstw hodowlanych o najwyższych emisjach azotu. Oprócz hodowców bydła mlecznego, trzody chlewnej i drobiu może być również stosowany przez hodowców bydła mięsnego. Pod pewnymi warunkami rolnicy otrzymają rekompensatę w wysokości do 120% poniesionych strat.

 

Holandia może oferować dwa programy wyjścia dla właścicieli zwierząt domowych do 27 lutego 2028 r. Warunkiem udziału gospodarstwa jest przekroczenie pewnej minimalnej wartości emisji azotu. W swojej decyzji urzędnicy Komisji w Brukseli zauważyli, że pozytywne skutki tej pomocy przeważą nad wszelkimi zakłóceniami konkurencji i wymiany handlowej w UE. Według doniesień Komisja miała co do tego pewne obawy. Zobowiązanie do nieprowadzenia produkcji zwierzęcej jest również wiążące dla każdego przyszłego nabywcy lub użytkownika gruntu.

 

 

Źródło: Agrarheute