Ceny tuczników zdecydowanie niższe od stawek niemieckich. Czy handel aż tak napiera na zakłady?

- W Polsce, podobnie jak przed tygodniem, stawki maksymalne kształtują się w przedziale 8,40-8,60 zł/kg w klasie E, czyli zdecydowanie poniżej ceny minimalnej w Niemczech! Owszem, jest wiele sygnałów świadczących o tym, że wieprzowina europejska jest droższa od światowej, jednakże to nie powód, aby kraj nasz wyprzedzał w tym temacie naszego najbliższego zachodniego sąsiada – komentuje bieżącą sytuację rynkową Bartosz Czarniak ze związku Polsus.

 

Po piątkowej sesji małej giełdy, kiedy to cena świń spadła do poziomu 2,06 EUR za kg w klasie E, zacząłem się bać, że rynek będzie chciał o wiele szybciej obniżyć ceny niż myślałem. Na szczęście komplet sprzedanych świń i podbicie stawki do 2,09 EUR za kg uspokoiło mnie i wielu innych, ponieważ efektem tego było notowanie VEZG w środę. Na ostatniej sesji dużej giełdy w Niemczech ustalono utrzymanie ceny minimalnej, która nadal wynosi 2,00 EUR za kg w klasie E, tj. 8,75 zł/kg. Przypominam – to jest stawka minimalna za Odrą, a jako maksymalną możemy przyjąć stawkę z giełdy ISW, czyli 2,09 EUR/kg – 9,13 zł/kg. Jak te stawki wyglądają w odniesieniu do cennika krajowego?

 

W Polsce, podobnie jak przed tygodniem, stawki maksymalne kształtują się w przedziale 8,40-8,60 zł w klasie E, czyli zdecydowanie poniżej ceny minimalnej w Niemczech! Owszem, jest wiele sygnałów świadczących o tym, że wieprzowina europejska jest droższa od światowej, jednakże to nie powód, aby kraj nasz wyprzedzał w tym temacie naszego najbliższego zachodniego sąsiada. Przypomnę tylko, że podobnie jak Polska, Niemcy również mają zablokowane wiele rynków trzecich ze względu na wirus ASF, który wykryto w obu krajach. Czy handel aż tak napiera na zakłady, że te decydują się utrzymywać stawki na niższym poziomie?

 

Kolejne obniżki będą zagrażać opłacalności produkcji wieprzowiny

 

Jak zawsze, styczeń to okres, kiedy wypływają oceny specjalistów sytuacji rynkowej na nadchodzący rok. A te prognozy nie są łaskawe dla europejskich producentów. Owszem, UE nadal zostaje liderem eksportu wieprzowiny na świecie, jednakże stawki przezeń oferowane, powodują spadek handlu o 20%! Zaraz za Europą, plasują się Stany Zjednoczone, natomiast na trzecim miejscu jest Brazylia, która w dynamicznym tempie zwiększa swój udział w rynku. Oczywiście największym producentem wieprzowiny na świecie pozostają Chiny, które posiadają prawie 50% udziału w produkcji (dopiero po nich jest UE), ale kraj ten praktycznie całą swoja produkcję zużywa na własne potrzeby, posiłkując się minimalnym eksportem.

 

Czy zatem USA przegonią Europę w eksporcie mięsa? Niekoniecznie. Nie jest tajemnicą, że mięso produkowane za oceanem sprzedawane jest w o wiele niższej cenie niż w UE, jednakże coraz głośniej mówi się też o tym, że jest to kosztem hodowców/producentów wieprzowiny, którzy sprzedają swoje zwierzęta poniżej kosztów produkcji (podobnie dzieje się w Chinach). Innymi słowy – w Ameryce Północnej są na tym samym etapie co Europa dwa lata temu, kiedy rozpoczynał się wielki kryzys powodujący mocne spadki pogłowia nie tylko w Polsce, ale i na całym kontynencie. Mam jedynie nadzieję, że obecne stawki pozwolą na zwiększenie atrakcyjności europejskiego mięsa, inaczej kolejne obniżki będą zagrażać opłacalności produkcji wieprzowiny w Europie.

 

Czy możemy to zmienić? Wiele zależy od prawodawstwa unijnego, przeciw któremu wypowiadają się w protestach rolnicy z całej Europy. Wczoraj, 24 stycznia swój sprzeciw wyrazili również rolnicy z Polski, których skala była naprawdę wielka i pokazała zarówno władzom w Warszawie, jak i decydentom w Brukseli, że nie zgadzamy się na obecny kształt WPR i dążeniom do Fit for 55. Ostatnie protesty były ostrzeżeniem, że rolnik polski, europejski nie ma zamiaru umierać w ciszy, ale walczyć do końca nie tylko o swój byt, ale i o bezpieczeństwo żywnościowe kontynentu i bezpieczeństwo konsumenta, tak by mógł on jeść zdrową i bezpieczną żywność z lokalnego rynku, a nie z importu z krajów trzecich, gdzie wyśrubowane normy UE nie obowiązują.

 

Autor: Bartosz Czarniak (Polsus)