USD -
3.9415
EUR -
4.2773
GBP -
5.0709
DKK -
0.5732
W Chinach buduje się coraz więcej wieżowców dla świń. W przyszłości powinni dostarczać na rynek krajowy wystarczającą ilość wieprzowiny. Ale czy te megafarmy mają sens ekonomiczny i ekologiczny? Chiny mówią tak. Inni są sceptyczni.
Coraz częściej w Chinach powstają świńskie drapacze chmur, takie jak wieżowiec w Ezhou w prowincji Hubei, który został ukończony jesienią 2023 roku. Korzystają z najnowszych technologii inteligentnego rolnictwa - podają chińskie i międzynarodowe media. To 26-piętrowy drapacz chmur, który góruje nad wszystkimi pobliskimi budynkami. Można go łatwo pomylić z typowym kompleksem apartamentowym. Obiekt posiada klimatyzowane pokoje, strefę do ćwiczeń i wiele okien. Nawet wśród chińskich hodowli trzody chlewnej budynki tej wielkości stanowią wyjątek: według statystyk budynki przeznaczone do hodowli trzody chlewnej mają przeważnie od sześciu do siedmiu pięter.
W ostatnich latach w całym kraju powstały ogromne hodowle trzody chlewnej. Powodem są cele Chin w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego. Jednakże faktem jest również, że w chińskich debatach na ten temat, wpływ na środowisko tych gigantycznych wielopiętrowych budynków dla świń, w postaci zanieczyszczenia gleby i powietrza poprzez emisję dwutlenku węgla i amoniaku, nie odegrał prawie żadnej roli.
Według chińskiego Forum Qingdao do połowy 2021 r. w wielopiętrowe budynki dla świń zainwestowano prawie 117 miliardów juanów (nieco ponad 17 miliardów dolarów). Takie dane podaje hiszpańska gazeta El Pais. W tym czasie w 24 z 31 prowincji i regionów Chin wybudowano już 1832 wielopiętrowe gospodarstwa rolne. Największe miasto mega-świń znajduje się w Yuguan, mieście w prowincji Henan i zajmuje powierzchnię ponad 1000 hektarów, na których znajduje się 21 sześciopiętrowych budynków. Roczna produkcja tej fermy wynosi 2,1 mln świń.
Mówi się, że gdy tylko dwa wieżowce w Ezhou będą w pełni wydajne, będą w stanie wyprodukować 1,2 miliona świń rocznie. Jednocześnie coraz więcej drobnych hodowców trzody chlewnej rezygnuje: w latach 2007–2020 liczba gospodarstw hodujących mniej niż 500 świń rocznie spadła o 75% do 21 milionów.
Do 2025 r. 65% świń będzie pochodzić z megafarm
Ekspansja chińskich megafarm nastąpiła w kontekście epidemii ASF i wojny handlowej z USA. W tym celu w październiku 2019 r. Pekin wydał dekret wzywający wszystkie departamenty rządowe do „ustabilizowania produkcji trzody chlewnej i zapewnienia dostaw na rynek”. Celem chińskiego rządu jest, aby do 2025 r. około 65% całkowitej produkcji wieprzowiny w kraju pochodziło z dużych gospodarstw. Chiny są największym na świecie producentem i konsumentem wieprzowiny, ale także największym na świecie importerem.
Aby przyspieszyć rozwój własnych megafarm, w 2019 roku uproszczono procedury pozyskiwania gruntów pod budowę tak gigantycznych wielopiętrowych chlewni. Zniesiono dotychczasowy wymóg posiadania specjalnego pozwolenia państwowego na budowę na gruntach rolnych, jeżeli budynki były przeznaczone na działalność trzody chlewnej.
Jednak gigantyczny drapacz chmur w Ezhou ma swoich krytyków także w chińskim przemyśle trzody chlewnej. Budowa tak wysokiego budynku nie jest ekonomicznie opłacalna, to po prostu marketing. - Według Forum Qingdao obecnie wykorzystywane jest jedynie 35% całkowitej mocy produkcyjnej, jaką Chiny zgromadziły do produkcji trzody chlewnej w wieżach chlewnych – podaje gazeta El Pais. Nie da się tego jednak sprawdzić. Jednym z rozwiązań obniżających koszty dla firm jest osiągnięcie najwyższego możliwego poziomu automatyzacji, pozwalającego jednej osobie opiekować się nawet dwoma tysiącami świń.
Jednakże ryzyko, jakie niesie ze sobą ten model intensywnej hodowli zwierząt, jest również bardzo wysokie – na przykład szybkie przenoszenie chorób podczas hodowli tak dużej liczby zwierząt w zamkniętych przestrzeniach. Wszystkie wielopiętrowe budynki dla trzody chlewnej muszą teraz korzystać z tak zwanego modułu kontroli sanitarnej, który może znacznie szybciej i dokładniej wykrywać ewentualne ogniska choroby.
Międzynarodowi i chińscy działacze na rzecz ochrony środowiska twierdzą jednak, że niewiele jest dowodów na to, że te gigantyczne zakłady produkcyjne mogą zapewnić przewagę zrównoważonego rozwoju w porównaniu z innymi formami produkcji.
Źródło: Agrarheute
