Łagodzenie zasad bioasekuracji w hodowli świń na własny użytek nie ma sensu dopóki nie zrobi się porządku z dzikami

Podlaski Związek Rolniczych Zrzeszeń Branżowych Producentów Trzody Chlewnej w Suchożebrach przedstawił resortowi rolnictwa swoje stanowisko w sprawie zwolnienia z części obowiązków bioasekuracyjnych rolników, którzy trzymają w gospodarstwach do 10 sztuk świń na własne potrzeby. Organizacja uważa, że konieczne są działania zmierzające do odbudowy produkcji trzody chlewnej w małych gospodarstwach, ale zaproponowane rozwiązanie przez ministerstwo może wywołać odwrotny efekt od zamierzonego.

Jak wskazuje mec. Oktawian Muszkat chodzi o projekt nowelizacji przepisów rozporządzenia Ministra Rolnictw i Rozwoju Wsi „w sprawie środków podejmowanych w związku z wystąpieniem afrykańskiego pomoru świń”. Projekt liberalizuje urzędowe restrykcje wobec hodowców, którzy utrzymują, nie więcej niż 10 sztuk świń w roku kalendarzowym wyłącznie w celu produkcji mięsa na użytek własny. Związek w pełni popiera ideę odtworzenia hodowli świń w mniejszych stadach  uważając, że jest to konieczny element do przywrócenia normalności w tym sektorze. Jak wskazuje przewodniczący Rady Związku - Janusz Krasnodębski przy obowiązujących przepisach nastąpi całkowity zanik produkcji trzody w gospodarstwach rodzinnych, a pozostaną jedynie wielkie fermy przemysłowe. Dobitnym przykładem może być nasz rejon siedlecki, gdzie od 2014 roku żaden nowy rolnik nie uruchomił produkcji trzody chlewnej. W tym czasie nastąpiła masowa likwidacja małych i średnich producentów trzody.

 

W ocenie  Związku proponowane zmiany przepisów są jednak niewystarczające, żeby przywrócić produkcję trzody w małych gospodarstwach, gdyż:

1. Przy zakazie utrzymywania loch w tych gospodarstwach będzie bardzo utrudniona możliwość zakupu pojedynczych sztuk prosiąt do chowu na własne potrzeby (szczegółowe wymogi weterynaryjne dotyczące przemieszczeń świń i bioasekuracja dużych gospodarstw).

2. Takie rozwiązanie będzie stwarzało duże zagrożenie dla nielicznych gospodarstw rodzinnych, które jeszcze prowadzą produkcję trzody, jeśli nie dokona się zmian w ustawie o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. Mówi się tam o obowiązku wyznaczania stref ochronnych w każdym przypadku pojawienia się zakażenia u świni (nawet u pojedynczej sztuki hodowanej w gospodarstwie). Jak wskazuje Janusz Krasnodębski Przepisy obecne są głęboko nielogiczne. Przykłady tego mamy u nas w rejonie. Padłe chore dziki leżą w bliskiej odległości od chlewni i nie powoduje to problemów ze sprzedażą świń z pobliskich gospodarstw. Pojawienie się jednak ogniska nawet w odległości 3 km od gospodarstwa (np. jednej chorej świni chowanej na własne potrzeby) zablokuje obrót gospodarczy rolnikom mającym chlewnie w określonych odległościach od tego gospodarstwa na okres co najmniej miesiąca. Zdaniem Związku dezorganizuje im to skutecznie cykl produkcyjny wpływając równocześnie na obniżenie dochodowości w gospodarstwach, które znajdą się w wyznaczonych strefach. Jest to bardzo dolegliwa, niezasłużona sankcja wobec tych rolników. Aby nie być na nią narażonym – wielu rolników rezygnuje z produkcji trzody.

3. Nastąpiła masowa odbudowa stad dzików na terenach, na których występował wirus ASF i gdzie prowadzono depopulację tych zwierząt. Obecnie pojawiają się znowu duże ilości dzików, co gorsza są wśród nich sztuki zakażone. W związku z tym, wzrasta prawdopodobieństwo kontaktu rolników z wirusem w środowisku, w którym prowadzą działalność rolniczą.

 

Dlatego zdaniem przedstawicieli Związku, aby mówić o odbudowie produkcji trzody chlewnej w małych gospodarstwach rodzinnych, należy opracować i wdrożyć w życie skuteczny program kontroli i regulacji populacji dzików w Polsce, gdyż są one istotnym wektorem przetrwania i roznoszenia wirusa w środowisku. Niezbędne jest też złagodzenie przepisów dotyczących obrotu gospodarczego świniami w strefach.