Przy spadających cenach zbóż niektórzy producenci świń mogą liczyć na zyski

Podaż żywca wieprzowego na rynku unijnym jest niska. W ostatnich dwóch tygodniach zapewnienie surowca dla zakładów przetwórczych na potrzeby świąteczne było niełatwym zadaniem, co skutkowało rosnącymi cenami. Szczególnie widoczne wzrosty cenowe zaznaczyły się w krajach Europy Centralnej, podczas gdy na południu we Francji i Hiszpanii ceny były stabilne.

 

W bieżącym tygodniu niska podaż żywca została zrównoważona popytem świątecznym. W Niemczech w dniu 7/12/2022 cena VEZG została utrzymana na wysokości 2,00 €/kg. Średnia cena tuczników w Polsce w klasie E waha się w przedziale 9,70-9,90 zł/kg. Przy spadających cenach zbóż niektórzy producenci świń mogą liczyć na zyski. Eksporterzy unijni potwierdzają większe zamówienia z Chin. Jednakże w okresie trzech pierwszych kwartałów 2022 r. spadek wolumenu eksportu do krajów trzecich spadł o 19,5% w porównaniu do ubiegłego roku.

 

Podsumowanie 2022 r.

 

Bieżący rok był trudnym okresem dla producentów trzody chlewnej i sektora wieprzowiny. Branża wychodziła z kryzysu po pandemii Covid-19. Wojna w Ukrainie doprowadziła do wzrostu cen zbóż i nośników energii, które miały duże przełożenie na opłacalność produkcji. Pomimo rekordowych cen skupu rentowność produkcji żywca pozostawiała wiele do życzenia. Spadło pogłowie świń w kraju do 9,6 mln sztuk. Liczba macior pozostaje na rekordowo niskim poziomie 600 tys. sztuk. Sektor musiał ratować się importem prosiąt głównie z Danii w ilości ok. 6 mln sztuk rocznie. W ciągu ostatnich trzech lat liczba gospodarstw utrzymujących świnie spadła o połowę.

 

ASF pozostaje głównym czynnikiem limitującym rozwój produkcji świń w Polsce. Polska dalej nie ma dostępu do wielu rynków azjatyckich. Producenci świń w strefach czerwonych uzyskują ceny skupu o 40 groszy za kilogram niższe w stosunku do strefy wolnej od choroby. Rekompensaty z tego tytułu zostały wstrzymane od stycznia 2022 r. Brak jest strategii rozwoju branży. Zatwierdzony Plan Strategiczny Wspólnej Polityki Rolnej do roku 2027 nie przyniesie poprawy sytuacji. Brak jest w nim odniesienia do odbudowy krajowej produkcji prosiąt, osiągnięcia samowystarczalności branży, ochrony klimatu, oraz uwalniania świń od ASF.

 

Nieodzowne jest opracowanie i przyjęcie strategii rozwoju branży, a powiązana z nią specustawa powinna znieść najważniejsze bariery rozwoju produkcji trzody chlewnej. Do najważniejszych zaliczyć można liberalizację prawa budowlanego w zakresie inwestycji w produkcję świń, kompartmentalizację ASF, rekompensaty do cen rynkowych dla gospodarstw produkujących w strefach czerwonych, liberalizację obrotu nawozami naturalnymi, transparentność marż w całym łańcuchu dostaw, certyfikację marki polskiej wieprzowiny, integrację poziomą produkcji świń.

 

 

Autor: Aleksander Dargiewicz (KZP-PTCh „Polpig)