Większość nowo pojawiających się chorób zakaźnych ma swoje pierwotne źródło w populacjach dzikich zwierząt. Najwyższy czas uregulować handel dziką fauną i opracować standardy, które zmniejszą ryzyko kolejnych epidemii.
OIE (Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt) zamierza dokładnie przyjrzeć się globalnemu handlowi dzikimi zwierzętami i znaleźć rozwiązania, które pomogą lepiej go nadzorować.
Większość nowo pojawiających się chorób zakaźnych ma swoje pierwotne źródło w populacjach dzikich zwierząt. Koronawirus SARS CoV-2 zdecydowanie najdalej się rozprzestrzenił i osławił, w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat odnotowano jednak znacznie więcej nowych chorób odzwierzęcych.
Wystarczy wymienić australijskiego wirusa Hendra, malezyjskiego wirusa Nipah oraz afrykańskie wirusy Lassa, Marburg, czy Ebola.
W samej rodzinie koronawirusów znano już wcześniej wirusa zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS, odkryty w 2003 r.) oraz wirusa bliskowschodniego zespołu niewydolności oddechowej (MERS, odkryty w 2012 r.).
Wszystkie wymienione patogeny przeskoczyły z dzikich zwierząt – zazwyczaj za pośrednictwem zwierząt domowych – na człowieka.
Aby uniknąć kolejnych takich zdarzeń, należy zminimalizować kontakt człowieka z potencjalnie zakażonymi dzikimi zwierzętami. Uregulowanie globalnego handlu dzikimi zwierzętami powinno być tutaj jednym z priorytetów.
Całkowity zakaz mógłby tutaj jedynie zaszkodzić. OIE rozumie, że handel dziką fauną jest bardzo ważnym źródłem białka i dochodów dla wielu społeczności, a spożywanie dzikich zwierząt często ma długą tradycję i ogromne znaczenie kulturowe.
Jak wynika z raportu Chinese Academy of Engineering, obecnie wprowadzony w Chinach całkowity zakaz spożywania dzikich zwierząt i handlu nimi może zniszczyć branżę wartą 76 mld dolarów amerykańskich i pozbawić pracy blisko 14 mln ludzi.
Tak radykalne działania prawdopodobnie wyłącznie popchną rynek dzikich zwierząt do podziemia, a jego kontrola stanie się nierealna.
OIE planuje zamiast tego wspierać legalne, zrównoważone i odpowiedzialne pozyskiwanie dzikich zwierząt i opracować rzetelne standardy, wytyczne i narzędzia do oceny ryzyka, aby zapobiec przyszłym epidemiom.
Źródła:
Scientific American
