W lipcu Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności UE (EFSA) chce ostatecznie rozstrzygnąć kwestię glifosatu. Oczekuje się, że Komisja Europejska zdecyduje, czy o losach stosowania tej substancji do końca 2023 r.
Po zakończeniu procesu oceny przez EFSA rozpoczyna się ostateczna dyskusja polityczna z państwami członkowskimi UE. Na podstawie wniosków naukowych EFSA, Komisja Europejska opracuje projekt rozporządzenia ws. rozszerzenia lub braku odnowienia autoryzacji.
W związku z dużą liczbą badań do oceny państwa członkowskie UE postanowiły utworzyć grupę wspólnych sprawozdawców ds. glifosatu. Ta grupa oceniająca dla glifosatu (AGG) obejmuje Francję, Węgry, Holandię i Szwecję.
Dokumentacja złożona przez uczestniczące firmy agrochemiczne w 2020 r. jest „najbardziej obszerną , jaką przygotowano dla składnika aktywnego” w ochronie roślin. Ma on na celu ustanowienie „standardów w zakresie przejrzystości”. Akta mają ponad 180 000 stron i zawierają ponad 1500 opracowań, w tym ponad 100 nowych. Znajduje się tam ponad 12 000 artykułów naukowych.
Proces ponownej autoryzacji glifosatu
Pod koniec 2022 r. EFSA zorganizowała spotkania dotyczące środków ochrony roślin z ekspertami z krajów członkowskich UE. Wnioski mają być gotowe w lipcu 2023 r. W ten sposób EFSA ocenia wszystkie zagrożenia, jakie glifosat może stwarzać dla ludzi, zwierząt i środowiska.
Gdy EFSA publikuje swoje wnioski dotyczące bezpieczeństwa glifosatu , przesyła je do Dyrekcji Generalnej UE ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności. Komisja UE analizuje głosowanie EFSA i sprawozdawców UE, a następnie przedkłada krajom UE raport rozszerzający. Projekt rozporządzenia określa, czy zatwierdzenie glifosatu może zostać przedłużone. Przedstawiciele państw członkowskich UE głosują następnie w Stałym Komitecie ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz (SCoPAFF).
Na podstawie wyniku głosowania Komisja Europejska najpóźniej do grudnia 2023 r. podejmie decyzję w sprawie dopuszczenia glifosatu w UE. Jeśli wśród krajów UE istnieje większość kwalifikowana, Komisja Europejska w swoich decyzjach zazwyczaj podąża za tym głosowaniem.
Większość kwalifikowaną uzyskuje się, gdy 55 procent państw członkowskich, reprezentujących co najmniej 65 procent ludności UE, głosuje za lub przeciw. W przypadku niepowodzenia projekt wniosku jest kierowany do komisji odwoławczej. W jej skład wchodzą również przedstawiciele wszystkich krajów UE. Jeśli i tam nie ma większości, sprawa trafia do kolegium komisarzy UE w celu podjęcia decyzji.