W Paryżu rzepak cofa się z historycznych maksimów podążając za kanadyjską canolą. Unijna pszenica traci na wartości (w większym zakresie drogie ziarno ze starych zbiorów) śladem giełdy Chicago i małej konkurencyjności francuskiego zboża na rynku eksportowym. W przypadku kukurydzy skala przecen jest mniejsza.
W Chicago kontrakty podążają teraz we wszystkich kierunkach. Kukurydza ze starych zbiorów drożeje pod wpływem popytu ze strony Chin. Pszenica zalicza wielotygodniowe minima, ponieważ deszczowa pogoda sprzyjać będzie uprawom ozimym na początku wegetacji. Soja pozostaje w trendzie bocznym w okolicy wieloletnich maksimów, ale presja spadkowa rośnie gdy kończy się okno eksportowe w USA, a popyt zaczyna przenosić się do Ameryki Południowej.
W ostatnich dniach potrzebne deszcze pojawiły się w Argentynie, ale opady spowalniają nadal zbiory soi (w konsekwencji zasiewy kukurydzy) w Brazylii. Brak nowych wiadomości, którymi karmią się spekulanci grający na wzrost cen może doprowadzić do wychodzenia z ogromnej pozycji długiej w zbożach i soi, wywołując przy tym silne przeceny na rynku.
Środa była kolejnym dniem z dużym zakupem amerykańskiej kukurydzy przez Chiny. Tym razem dzienny raport USDA pokazał zamówienie na 1,224 mln ton tego zboża. Dzień wcześniej było to 1,156 mln ton.
W Paryżu rzepak cofa się z historycznych maksimów podążając za kanadyjską canolą. Lekka korekta pojawiła się ostatnio też na rynku olejów roślinnych i ropy. Ceny tych surowców (olejów) wywindowane zostały na wieloletnie szczyty, a ropa na początku marca była droższa niż przed pandemią koronawirusa.
Unijna pszenica traci na wartości (w większym zakresie drogie ziarno ze starych zbiorów) śladem giełdy Chicago i małej konkurencyjności francuskiego zboża na rynku eksportowym. W przypadku kukurydzy skala przecen jest mniejsza niż na rynku pszenicy, ponieważ zasiewy dopiero przed nami (większa premia za ryzyko pogodowe) a światowy bilans kukurydzy jest mocno uszczuplony.
Zamknięcie sesji z 17.03.2021:
Źródło: Andrzej Bąk - eWGT
