- Parlament Europejski jest w trakcie finalizowania reformy wspólnej polityki rolnej po 2020 roku. Jest to już kolejna zmiana WPR, która nie czyni zadość postulatom wyrównania niesprawiedliwego i dyskryminującego niektóre państwa członkowskie, w tym Polskę, podziału środków przewidzianych na dopłaty bezpośrednie dla rolników – uważa europoseł Krzysztof Jurgiel. Komisja Europejska twierdzi, że o dyskryminacji nie może być mowy.
- Proponowany system środków prowadzi do utrzymania rażąco niesprawiedliwych różnic w wysokości dopłat, naruszając zasadę niedyskryminacji obywateli UE (rolników) ze względu na przynależność państwową (art. 18 TFUE), a ponadto narusza zakaz dyskryminacji między producentami wewnątrz Unii (art. 40 ust. 2 TFUE). Zgodnie z prawem unijnym przy ustalaniu wspólnej polityki rolnej mogą być brane pod uwagę różnice między regionami rolniczymi, nie zaś różnice między państwami członkowskimi (art. 39 ust. 2 lit. a TFUE). Na niesprawiedliwość tego systemu kilkakrotnie zwracał uwagę Parlament Europejski w swoich rezolucjach z 2008 roku (sprawozdanie Capoulasa-Santosa), z 2010 roku (sprawozdanie Lyona) i z 2011 roku (sprawozdanie Dessa). Wszyscy rolnicy w UE muszą spełniać te same standardy i stoją wobec podobnych wyzwań, jednak nie dostają na to takich samych środków. W związku z tym pytanie: dlaczego Komisja Europejska, ustalając zasady płatności, po raz kolejny narusza art. 18, art. 40 ust. 2, art. 39 ust. 2 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej? – pyta były minister rolnictwa, a obecnie poseł w Parlamencie Europejskim Krzysztof Jurgiel.
- Komisja, stojąc na straży Traktatów, ściśle monitoruje realizację celów wspólnej polityki rolnej (WPR), a w szczególności celu, jakim jest zapewnienie odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej, przy jednoczesnym zagwarantowaniu przestrzegania przez cały czas ogólnej zasady równości i niedyskryminacji. Ogólna kwota dostępna na wsparcie w ramach WPR, w tym między innymi wstępne przydziały krajowe na płatności bezpośrednie, zależy od zasad i kwot określonych w wieloletnich ramach finansowych (WRF) oraz w przepisach sektorowych. Wsparcie przydziela się rolnikom zgodnie z przepisami regulującymi poszczególne systemy wsparcia, które mają na celu realizację celów polityki. W związku z tym kwota, jaką może otrzymać rolnik indywidualny, zależy od szeregu czynników związanych z jego gospodarstwem oraz od sposobu, w jaki dane państwo członkowskie wdraża unijną politykę. Sytuacja ta nie oznacza dyskryminacji. W przypadku płatności bezpośrednich Komisja zaproponowała kontynuowanie tzw. „konwergencji zewnętrznej” w kolejnych WRF, co oznacza stopniową konwergencję poziomów wsparcia między państwami członkowskimi. W praktyce oznacza to, że pomimo ogólnego trudnego kontekstu budżetowego rolnicy w kilku państwach członkowskich, w tym w Polsce, będą na przestrzeni lat otrzymywać coraz wyższe średnie płatności na hektar. W konkluzjach Rady Europejskiej z 21 lipca 2020 r. zatwierdzono proponowane zasady konwergencji zewnętrznej. Konkluzje te wymagają obecnie zgody Parlamentu Europejskiego – czytamy w odpowiedzi udzielonej przez komisarza Janusza Wojciechowskiego w imieniu Komisji Europejskiej.
