Klasyczny pomór świń w Japonii

Klasyczny pomór świń po raz pierwszy od 26 lat został zidentyfikowany na farmie w Japonii. W niedzielę 9 września zgłoszono wystąpienie wirusa w gospodarstwie położonym w prefekturze Gifu, w centralnej części kraju. W wyniku choroby padło 80 świń, a kolejne 600 zostało poddanych ubojowi sanitarnemu.

 

610 świń w gospodarstwie, w którym wykryto CSF, poddano ubojowi w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się choroby. Z raportu służb weterynarii wynika, że nie zidentyfikowano źródła infekcji. Gospodarstwo otrzymało komercyjną paszę, a także nie było tam zagranicznych robotników lub gości z krajów endemicznych z CSF pracujących w gospodarstwie. Przyczyna wprowadzenia wirusa jest na tę chwilę nieznana. Wywóz wieprzowiny został zawieszony do czasu, gdy służby weterynaryjne wyjaśnią źródło pochodzenia wirusa. Dodajmy, iż prefektura Gifu nie jest głównym obszarem produkcji trzody chlewnej i znajduje 800 kilometrów od południowego regionu, gdzie prowadzi się najintensywniejszą hodowlę świń w Kraju Kwitnącej Wiśni. Co ciekawe, w przeciwieństwie do ASF, dostępne są komercyjne szczepionki do zwalczania CSF.

 

To zdarzenie nie jest związane z epidemią afrykańskiego pomoru świń (ASF) w Chinach i innych krajach Europy Wschodniej. Japońskie Służby Weterynaryjne wykluczyły w tym przypadku afrykański pomór świń (ASF). Podobnie jak w przypadku ASF, CSF nie ma wpływu na ludzi, ale może być katastrofalny dla przemysłu wieprzowego. 

 

Klasyczny pomór świń jest zakaźną, często śmiertelną chorobą świń, klinicznie charakteryzującą się wysoką temperaturą ciała, letargiem, żółtawą biegunką, wymiotami i purpurowym przebarwieniem skóry uszu, podbrzusza i nóg. Zostało to po raz pierwszy opisane na początku XIX wieku w USA. Później uznano, że choroba w Europie określana jako "pomór świń" jest tą samą chorobą. Obydwie nazwy nadal są używane, chociaż na całym świecie choroba ta jest obecnie nazywana klasycznym pomorem świń (CSF) w celu odróżnienia jej od afrykańskiego pomoru świń.

 

CSFV jest umiarkowanie kruchy i nie utrzymuje się w środowisku ani nie rozprzestrzenia na duże odległości drogą powietrzną. Jednakże może on przetrwać przez dłuższy czas w wilgotnym, bogatym w białko środowisku, takim jak tkanki wieprzowe lub płyny ustrojowe, szczególnie jeśli jest przechowywany w stanie zimnym lub zamrożonym. Czas przeżycia wirusa do kilku lat zaobserwowano w mrożonym mięsie wieprzowym. CSFV może również przetrwać miesiące w schłodzonych lub peklowanych kawałkach.