Kupić drogo, tanio sprzedać. Dlaczego połowa polskiego białka trafia na eksport?

- W ciągu 10 lat program białkowy kosztował 1,6 mld zł, a więc o 300 mln zł więcej niż dwie wieże czy kominy wybudowane w Ostrołęce. Tamtym zajął się obecnie NIK, jak słyszę, a ten program kosztował 1,6 mld zł – przypomniał podczas ostatniego posiedzenia sejmowej komisji rolnictwa - pracownik naukowy Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu dr inż. Wojciech Mikulski, wskazując na problemy z produkcja polskiego białka. Problem tkwi w tym, że 80% rynku pasz w Polsce posiadają, pośrednio czy bezpośrednio, zagraniczne wytwórnie powiązane z produkcją śruty sojowej.

 

Krajowe wytwórnie pasz nie są zainteresowane polskim białkiem

 

Podczas majowego posiedzenia sejmowej komisji rolnictwa toczyła się dyskusja w sprawie realizacji programu zwiększenia wykorzystania krajowego białka paszowego dla produkcji wysokiej jakości produktów zwierzęcych. - Opracowano wszystko kompleksowo, poczynając od genetyki, fizjologii roślin, poprzez nowoczesną uprawę, która pozwala zaoszczędzić koszty; mieszanki paszowe dla zwierząt, głównie dla drobiu i trzody; oraz budowę rynków opartą na polskiej strukturze drobnych gospodarstw. To praktycznie wdrożył w życie pan Banasiak. Problem jest w tym, że 80% produkcji pan Banasiak via Kłajpeda wysyła w kierunku Danii i Niemiec. My w Polsce, jak podaje Ministerstwo Rolnictwa, cytując Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, mamy obecnie 50% białka, które właściwie głównie wyjeżdża zagranicę. Czyli krótko mówiąc, jako poznaniak przyzwyczajony do liczenia pieniędzy, powiem, że kupujemy białko droższe, bo sojowe jest droższe, a sprzedajemy białko tańsze – zauważył Wojciech Mikulski w czasie dyskusji o polskim białku.

 

- Niemcy są krajem bogatym, w związku z tym muszą korzystać z białka tańszego z Polski. Proszę państwa, gdzie jest problem? Problem tkwi w tym, że według badań prof. Jerzaka 80% rynku pasz w Polsce posiadają, pośrednio czy bezpośrednio, wytwórnie powiązane z produkcją śruty sojowej. Jest więc zrozumiałe, że po prostu taka wytwórnia nie będzie zainteresowana skupem krajowego białka. Nie ma innej możliwości jak narodowy cel wskaźnikowy, żeby po prostu dać Polsce gwarancję, po pierwsze, dywersyfikacji białka, żeby ono trafiło do wytwórni pasz na terenie Polski – przekonywał naukowiec.

 

Dlaczego rząd nie chce uniezależnienia od śruty sojowej?

 

- Dzisiaj, właściwie pośrednio, otrzymuję informację ze Szwecji. Dziennikarz, który pracuje dla gazet szwedzkich zajmujących się rolnictwem, zwraca się z pytaniem, czy po prostu możemy – my jako wykonawcy tego programu – udzielać mu wywiadu, bo Szwedzi są zainteresowani też białkiem krajowym. Póki co odpowiedziałem, że właścicielem programu jest Ministerstwo Rolnictwa i bez jego zgody nie możemy przekazywać takich wiadomości. Nie wiem, czy to jest zgodne z prawdą, czy jest zgodnie z prawem, ale na razie tak odpowiedziałem. Powiedziałem tylko, że na temat budowy rynku może mu udzielić informacji pan Rafał Banasiak, który po prostu jest prywatnym przedsiębiorcą, a na podstawie wyników badań prof. Jerzaka zorganizował klaster. Właściwie to jest generalne pytanie: dlaczego rząd nie chce, bo tak trzeba powiedzieć, dlaczego w rządzie, w Ministerstwie Rolnictwa nie ma woli, żeby Polska była przynajmniej w 50% uniezależniona od śruty sojowej? To jest pytanie, to jest clou. Mamy tyle białka w Polsce i ono z powodzeniem może być zagospodarowane przez krajowy przemysł paszowy – stwierdził pracownik naukowy Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.