Do połowy maja tego roku w komercyjnych i niekomercyjnych gospodarstwach produkcyjnych  położonych na obszarze naszego kraju stwierdzono już ponad 313 przypadków obecności wirusa wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAI) u drobiu. Producenci poszkodowani wskutek wystąpienia w ich gospodarstwie ogniska tej choroby zakaźnej mają prawo do pełnego zrekompensowania doznanych szkód. O jakich formach pomocy należy pamiętać?

 

Ustawa jest restrykcyjna

 

Jedną z przewidzianych prawem form pomocy jest instytucja zapomogi za drób padły zanim powiatowy lekarz weterynarii powziął informację o tym fakcie. Przysługuje ona m.in. producentom kur, kaczek, gęsi, indyków, którzy dopełnili obowiązku zawiadomienia organów weterynaryjnych o  podejrzeniu wystąpienia w ich stadzie choroby zakaźnej zwalczanej z urzędu. Jak zauważa specjalizująca się w prawie weterynaryjnym Specjalistyczna Kancelaria Prawa Gospodarczego PROSPER, ustawa o ochronie zdrowia zwierząt i zapobieganiu chorób zakaźnych zwierząt jest tu dość restrykcyjna. Nakłada ona na producentów drobiu szereg obowiązków, którym w ferworze epidemicznej paniki można niestety łatwo uchybić. 

 

Warunkiem przyznania zapomogi jest bowiem nie tylko niezwłoczne zawiadomienie Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o podejrzeniu wystąpienia choroby zakaźnej, ale również odpowiednia  współpraca z organami. Do czasu przyjazdu służb należy  pozostawić zwierzęta w miejscu ich przebywania i nie wprowadzać tam innych zwierząt. Ustawa nakazuje również uniemożliwić osobom postronnym dostęp do miejsc lub pomieszczeń, w których znajduje się drób padły lub  podejrzany o zakażenie oraz wstrzymać się od wywożenia, wynoszenia i zbywania produktów, w szczególności mięsa, zwłok, wody, ściółki, nawozów naturalnych i innych przedmiotów znajdujących się w miejscu, w którym wystąpiła choroba. 

 

Ile może wynieść zapomoga?

 

Warunkiem otrzymania zapomogi jest również udostępnienie organom Inspekcji Weterynaryjnej zwierząt i zwłok zwierzęcych do badań i zabiegów weterynaryjnych, a także udzielanie pomocy przy ich wykonywaniu. Ustawa ponadto uzależnia prawo do zapomogi także od spełnienia obowiązku dobrej współpracy z weterynarią oraz osobami działającymi w jej imieniu, nakładając na producenta obowiązek udzielania wyjaśnień i podawania informacji, które mogą mieć znaczenie dla wykrycia choroby i źródeł zakażenia lub zapobiegania jej szerzenia.

 

Generalnie wysokość zapomogi stanowi 2/3 wartości rynkowej zwierzęcia, którą określa się na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez tego lekarza z prowadzonej przez niego listy.  Jak sprecyzował Sąd Najwyższy (na przykładzie poszkodowanego producenta indyków) średnia wycena rynkowa ptaków powinna odpowiadać cenie lokalnej oferowanej w danym regionie produkcyjnym (zob. wyrok Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2019 r.  w sprawie o sygn. II CSK 424/18).