Lada moment rozpoczną się zbiory większości zbóż, więc warto przy tej okazji zastanowić się co zrobić ze słomą. Większego problemu nie mają rolnicy, którzy posiadają zwierzęta, bowiem najczęściej wykorzystywana jest do ściółki, a następnie wraca na pole jako obornik. Pozostałym warto przypomnieć, że słoma jest bogata w składniki pokarmowe i spełnia rolę nawozu. W słomie znajduje się większość składników, które roślina pobrała w trakcie swojej wegetacji. Ponadto pozostawiona słoma działa jak gąbka i pozwala zmagazynować dodatkową ilość wody w glebie.
W zależności od gatunku zboża, współczynnik plonu słomy waha się od 0,6 do 1,8 plonu nasion. Jest to więc znaczna ilość biomasy, której tona dostarcza około 6 kg azotu, 3 kg fosforu, 12 kg potasu i znaczne ilości mikroelementów. Przy średnim plonie słomy pszenicy ozimej na poziomie 6 t/ha, wartość nawozowa słomy w przeliczeniu na cenę czystych składników w nawozach, to około 370 zł/ha. Jest to wartość, której nie wszyscy są świadomi i sprzedając słomę z pola warto brać to pod uwagę.
W przypadku pozostawienia rozdrobnionej słomy po zbiorach należy pamiętać, że nie wszystkie składniki będą dostępne od razu dla następnej rośliny. Czas rozkładu 60% słomy w optymalnych warunkach trwa około 2 miesiące. W pierwszej fazie rozkładu mikroorganizmy glebowe zużywają azot, aby „strawić” słomę, co może objawiać się niedoborami azotu w początkowych fazach rozwoju. W związku z tym zaleca się podanie 5 kg azotu na hektar na każdą tonę słomy. Pozwoli to na szybszą jej mineralizację oraz uchroni rośliny przed brakiem azotu.
Kolejnym równie skutecznym sposobem na przyspieszenie mineralizacji słomy jest wapnowanie. Rozsypanie wapna na pozostawioną słomę neutralizuje także toksyczne kwasy, które wydzielają się podczas jej rozkładu. Ponadto zabieg ten sprzyja tworzeniu się większej ilości próchnicy ze słomy, niż w przypadku podania azotu.
