USD -
4.0688
EUR -
4.3316
GBP -
5.0615
DKK -
0.5805
Na początku kwietnia Krajowa Rada Izb Rolniczych zwrócił się do ministerstwa rolnictwa o przeprowadzenie analizy i kontroli w zakresie cen śruty rzepakowej, sojowej i DDGS. Wówczas pojawiły się duże zmiany w cenach dodatków paszowych wykorzystywanych w produkcji zwierzęcej. Samorząd rolniczy zwrócił się w tej sprawie do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o interwencję w tej sprawie. Niestety, urzędnicy rozkładają bezradnie ręce i nie mogą podjąć żadnych działań, ponieważ nie można uznać tych pasz za produkty rolne lub spożywcze w rozumieniu ustawy o przewadze kontraktowej, a w konsekwencji jej przepisy nie znajdą zastosowania w niniejszej sprawie.
W ciągu ostatnich tygodniu cena śruty rzepakowej w firmach prowadzących jej sprzedaż wzrosła z 1100 zł do 1360 zł. DDGS, śruta rzepakowa i sojowa to ważny składnik w żywieniu zwierząt gospodarskich. Wzrost cen powoduje spadek opłacalności produkcji i pogarsza już i tak trudną sytuację finansową rolników wynikająca z epidemii koronawirusa na świecie. - W naszej ocenie wzrost cen śruty rzepakowej jest bezpodstawny, ponieważ rzepak pochodzi z krajowych dostaw, a ceny rzepaku latem 2019 r. w skupach oscylowały w granicach 1550 zł za tonę – czytamy w piśmie KRIR z początku kwietnia.
Ministerstwo poinformowało Izbę, że przekazało sprawę do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z wnioskiem o podjęcie stosownych działań wyjaśniających czy uzasadniony jest wzrost cen tych produktów.
Natomiast UOKiK stwierdził, iż ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi nie ma w tym przypadku zastosowania. Kluczowe dla zastosowania niniejszej ustawy jest jednak pojęcie produktu rolnego lub spożywczego. W art. 5 ust. 3 ustawy o przewadze kontraktowej, ustawodawca formułując definicję pojęcia produktu rolnego lub spożywczego, zastosował odwołanie do istniejącej już definicji pojęcia Środka spożywczego wprowadzonej artykułem 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002, str. 1, z późn. zm.- Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463).
Jak wskazano w art. 2 w/w rozporządzenia "żywność” (lub "środek spożywczy”) oznacza jakiekolwiek substancje lub produkty, przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone, przeznaczone do spożycia przez ludzi lub, których spożycia przez ludzi można się spodziewać, przy czym pojęcie "środek spożywczy” obejmuje napoje, gumę do żucia i wszelkie substancje, łącznie z wodą, świadomie dodane do żywności podczas jej wytwarzania, przygotowania lub obróbki.
W treści omawianego artykułu sformułowano także katalog wyłączeń, z którego wynika, że "środek spożywczy” nie obejmuje:
- pasz;
- zwierząt Żywych, chyba że mają być one wprowadzone na rynek do spożycia przez ludzi;
- roślin przed dokonaniem zbiorów;
- produktów leczniczych w rozumieniu dyrektyw Rady 65/65/EWG i 92/73/ EWG;
- kosmetyków w rozumieniu dyrektywy Rady 76/768/ EWG;
- tytoniu i wyrobów tytoniowych w rozumieniu dyrektywy Rady 89/622/ EWG;
- narkotyków lub substancji psychotropowych w rozumieniu Jedynej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. oraz Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 r.
- pozostałości i zanieczyszczeń.
- W przesłanym piśmie wskazano, że problemem jest cena śruty rzepakowej i sojowej oraz DDGS. Biorąc pod uwagę powyższe, nie można uznać tych pasz za produkty rolne lub spożywcze w rozumieniu ustawy o przewadze kontraktowej, a w konsekwencji jej przepisy nie znajdą zastosowania w niniejszej sprawie – czytamy w odpowiedzi UOKiK na wystąpienie samorządu rolniczego.
