Nikt nie spodziewał się w tym roku 4 ton z hektara, ale 2,2 tony grochu konsumpcyjnego to jednak trochę poniżej oczekiwań, biorąc pod uwagę rachunek ekonomiczny całego przedsięwzięcia (gospodarstwo z województwa lubuskiego w okolicach Zielonej Góry, obszar uprawy: 23 hektary).
Na tak niski plon złożyło się kilka czynników i poza oczywistym, jakim jest susza, wymienić należy także: późny siew (10-12.04.br.) wywołany zimną wiosną, zniszczenie około 10% przez zwierzynę łowną (sarny na etapie zielonego strąka i dziki już po zaschnięciu nasion poszukujące pokarmu w ziemi) oraz przeciągnięty w czasie zbiór (22-23.07.br.) po intensywnych deszczach, które miejscami spowodowały wylegnięcie roślin i problem z dokładnym zbiorem.
Z drugiej strony porównajmy sobie ten wynik z plonowaniem w takich samych warunkach choćby tak popularnego w naszym kraju jęczmienia jarego. Jeśli nawet wynik byłby podobny (co wydaje się dość dyskusyjne), to jednak koszty wyprodukowania 1 tony grochu (przy założeniu wykorzystania własnego materiału siewnego) są dużo niższe niż jęczmienia.
Druga rzecz, że mimo niskich cen skupu tego pierwszego o których pisaliśmy w : Plantatorzy grochu pierwszy raz od 3 lat pod kreską za sprawą wyjątkowo niskich cen skupu to i tak są one dużo wyższe niż tego drugiego (cena maksymalna grochu na dzień 24.07.br. wg portalu CenyRolnicze.pl: 820,00 zł/t, cena maksymalna jęczmienia konsumpcyjnego na dzień 24.07.br. wg portalu CenyRolnicze.pl: 720,00 zł/t).
Jeśli dodamy do tego jeszcze dopłatę do roślin białkowych i jakość stanowiska jaką zostawia po sobie groch, które przekłada się średnio na 1 tonę więcej plonowania rośliny następczej, to staje się on liderem wśród najbardziej rentownych roślin jarych produkowanych na ziarno.
